Sukcesy Wybrzeża Gdańsk - sekcja piłki ręcznej

19.04.2020, 10:07

Wybrzeże Gdańsk w piątek obchodziło 75. urodziny klubu. Z tej okazji prezentujemy nowy cykl, w którym podsumowujemy sukcesy osiągane przez sportowców we wszystkich sekcjach. Tym razem przyszedł czas na najbardziej utytułowanych szczypiornistów.

Początki piłki ręcznej w Gdańsku datuje się na lata 1948-49. Zespół tworzył legendarny trener Leon Wallerand, który mocno chciał założyć sekcję piłki ręcznej. Jego drużyna chodziła do Technikum Budowy Miast przy ulicy Głębokiej. Początkowo swoje kroki skierował do Lechii, tam jednak nie potraktowano szczypiornistów powaznie. Dawano im przepocone stroje po piłkarzach. Wybór padł na piłkę reczną i tam została założona sekcja.

Leon Wallerand chciał zagospodarować młodzież, która garnęła się do sportu. Był bardzo sprawiedliwy i choć miał wybuchowy charakter i jego treningi czasami przypominały musztrę na boisku, mocno pomagał ówczesnym adeptom szczypiorniaka. - On umiał wprowadzić dyscyplinę. Relacje między starszym panem a zawodnikami były też inne niż w tej chwili. On miał taki szacunek i charyzmę w sobie, że nikt nie potrafił mu się odszczeknąć twarzą w twarz. Nie było wtedy wielkich autorytetów trenerskich. On był trenerskim samoukiem - powiedział Ryszard Gauden, obecnie dyrektor Torus Wybrzeża, w przeszłości bramkarz Wybrzeża, który w 1966 roku z tym klubem zdobył pierwsze z dziesięciu mistrzostwo Polski.

- W tamtych czasach sport był jedyną drogą, by wyjechać zagranicę i Leon potrafił to wykorzystać. Na przykład widział, że na treningach wszystko mu się rozsypuje. Powiedział: W piątek jedziemy do Izraela. Jaka wówczas nastąpiła mobilizacja! Wszyscy zaczęli trenować. Wszystkie kontakty z zagranicą były poprzez sport i umiał to wykorzystać - dodał Gauden.

Wybrzeże prawdziwym hegemonem było od połowy lat osiemdziesiątych. W latach 1984, 1985, 1986, 1987, 1988, 1991 i 1992 zdobywało mistrzostwo Polski. Wówczas dwukrotnie gdańszczanie zagrali w finale Pucharu Europy (poprzednik dzisiejszej Ligi Mistrzów), gdzie jednak Wybrzeże przegrało w dwumeczach 52:54 z Metaloplastiką Sabac i 39:62 z SKA Mińsk.

Głównymi postaciami byli Daniel Waszkiewicz, Bogdan Wenta, Marek Panas, Piotr Stodolny, Zbigniew Plechoć, Jerzy Nowak, Władysław Popielarski, Andrzej Małuszkiewicz, Zbigniew Urbanowicz, Leszek Krowicki, Wiesław Predehl, Zdzisław Czoska, Zbigniew Plechoć czy Robert Zawada, a także wielu innych, których pamięć pozostaje w sercach kibiców. Co ciekawe wcześniej Wybrzeże z powodzeniem występowało w jedenastoosobowej odmianie piłki ręcznej. Mecze odbywały się na stadionie żużlowym Wybrzeża, a w 1955 i 1956 roku, gdańszczanie zdobywali brązowe medale. Grali też w finale Pucharu Polski w tej odmianie szczypiorniaka. Sukcesy miały też kobiety. Sekcja Wybrzeża istniała w latach 1952-1963, a Panie w 1958 roku również były medalistkami. Później głównym klubem piłki ręcznej kobiet stał się Start Gdańsk.

Kolejne sukcesy Wybrzeże odnosiło na przełomie wieków. W 2000 i 2001 roku zdobywało mistrzostwo Polski, grało w nieistniejącej już hali Wybrzeża m.in. z Barceloną. - To się tworzyło przez kilka lat. Ja przyszedłem do Wybrzeża w 1996 roku, w 2001 byliśmy po dwóch mistrzostwach Polski z rzędu. To była bardzo fajna grupa ludzi, a z roku na rok byliśmy coraz silniejsi. Przyszli do nas Rafał Kuptel, Sebastian Suchowicz i Marcin Pilch ze Spójni Gdańsk, co było ewenementem. Potrafiliśmy stworzyć kolektyw - powiedział Artur Siódmiak, ówczesny obrotowy Wybrzeża.

Siódmiaka znamy doskonale z reprezentacji. Nie był on jedynym kadrowiczem grającym wówczas w Wybrzeżu. Poza nim, w czerwono-biało-niebieskich barwach grali też Damian Wleklak, Marcin Lijewski, Patryk Kuchczyński, Dawid Nilsson, Rafał Kuptel, Adam Weiner czy Marcin Siódmiak. Trenerem był Bogdan Wenta. Jaki był przepis na sukces? - To jest kwestia ludzka, indywidualna. My tworzyliśmy super kolektyw i byliśmy zżyci. Wybrzeże później było dużą częścią reprezentacji, choćby w postaci Daniela Waszkiewicza, obok którego w Wybrzeżu był Zbigniew Markuszewski. My byliśmy młodzi i żądni sukcesów. Pełni wiary w to, że nasz talent będzie się rozwijał przy tak znakomitym szkoleniowcu. Klimat w Gdańsku na piłkę ręczną zawsze był dobry. To klub z wieloma tytułami i byłem zaszczycony, gdy dostałem ofertę z Wybrzeża. Lata świetności wróciły. Nie ma jednolitej odpowiedzi co było przyczyną sukcesu, na pewno byli to ludzie, którzy mimo problemów organizacyjnych i finansowych wykorzystali maksimum możliwości. Finansowo nie był to klub marzeń, ale nie zamieniłbym tego czasu na nic - dodał Siódmiak.

Chwilę po drugim mistrzostwie kraju, sekcja piłki ręcznej Wybrzeża upadła. Niedługo później trzeba było rozebrać halę, która przez to że nie była ogrzewana, zaczęła grozić zawaleniem. Można tylko gdybać co by było, gdyby nie ówczesne problemy finansowe. - Jak finanse by się utrzymały, to gro składu by zostało i byłby to klub może nawet pokroju kieleckiego. Można było na bazie naszego zespołu stworzyć potęgę w Polsce i liczącą się drużynę w Europie - ocenił Artur Siódmiak.

Po latach posuchy, w 2010 roku reaktywowano piłkę ręczną w Wybrzeżu - oczywiście jako oddzielne stowarzyszenie. Obecnie Torus Wybrzeże występuje w PGNiG Superlidze, najwyższej klasie rozgrywkowej w Polsce i próbuje nawiązać do tradycji sprzed lat. Na pewno klub może się poszczycić szkoleniem, rokrocznie wychowankowie walczą o medale w Mistrzostwach Polski Juniorów i Juniorów Młodszych, coraz więcej z nich znajduje swoje miejsce w pierwszym zespole, a niektórzy zaliczyli już debiuty w reprezentacji. Kto wie, może kolejny raz gdańska piłka ręczna pod szyldem Wybrzeża za kilka lat znów nawiąże do pięknych sukcesów?

SUKCESY DRUŻYNOWE (MĘŻCZYŹNI):

PUCHAR EUROPY
Srebro - 2 razy (1986, 1987

MISTRZOSTWA POLSKI W PIŁCE RĘCZNEJ 7-OSOBOWEJ W HALI
Złoto - 10 razy (1966, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988, 1991, 1992, 2000, 2001)
Srebro - 11 razy (1956, 1957, 1959, 1960, 1967, 1968, 1981, 1982, 1983, 1989, 1990)
Brąz - 3 razy (1958, 1965, 1969)

PUCHAR POLSKI
Srebro - 2 razy (1968, 1978)

MISTRZOSTWA POLSKI W PIŁCE RĘCZNEJ 11-OSOBOWEJ NA STADIONIE OTWARTYM
Brąz - 2 razy (1955, 1956)

MISTRZOSTWA POLSKI W PIŁCE RĘCZNEJ 7-OSOBOWEJ NA STADIONIE OTWARTYM
Srebro - 1 raz (1958)

SUKCESY DRUŻYNOWE (KOBIETY):

MISTRZOSTWA POLSKI W PIŁCE RĘCZNEJ 7-OSOBOWEJ W HALI
Brąz - 1 raz (1958)

Autor: Redakcja