Stadion im. Zbigniewa Podleckiego
REGULAMIN STADIONU
ZAŁĄCZNIK DO REGULAMINU - KLAUZULA INFORMACYJNA OGÓLNA
Początki żużla w Gdańsku sięgają pierwszych lat powojennych. Pierwszym obiektem z prawdziwego zdarzenia był stadion przy ul. Marynarki Polskiej. Obiekt, który wówczas służył również piłkarzom, teraz jest tylko wykorzystywany przez futbolistów Polonii Gdańsk.
Kilkutysięczne trybuny niejednokrotnie zapełniały się w znacznym stopniu nawet pomimo tego, że do końca lat 50-tych rozgrywano na niej jedynie trzecioligowe rozgrywki klubowe. Tor miał klasyczną, czarną nawierzchnię. Ówczesny stadion przy ul. Marynarki Polskiej należał do największych obiektów sportowych w ówczesnym Trójmieście. Być może nie wszyscy kibice pamiętają, ale tuż obok korony stadionu funkcjonowało przed laty odkryte lodowisko hokejowe.
Przy ul. Marynarki Polskiej startowali żużlowcy: LPŻ Neptun Gdańsk, Legii Gdańsk i Wybrzeża Gdańsk. Najpierw do Gdańska ściągnięto likwidowaną sekcję żużlową stołecznej Legii, w 1962 roku sekcja żużlowa powstała w ówczesnym Gwardyjskim Klubie Sportowym Wybrzeże. Dopiero jednak w 1965 roku oddano do użytku stadion, który do dzisiaj służy żużlowcom Wybrzeża. Podobnie jak obiekt przy ulicy Marynarki Polskiej, miał on na początku nawierzchnię żużlową i podobnie jak obiekt położony nieopodal stoczni, początkowo żużlowcy dzielili go z piłkarzami.
Dzisiejszy obiekt im. Zbigniewa Podleckiego swoje początki na w połowie lat 20-tych minionego stulecia. Wówczas jeszcze w czasie Wolnego Miasta był to stadion z bieżnią lekkoatletyczną, Po wojnie, w pierwszej połowie lat 50-tych powiększono trybuny, powstała też charakterystyczna Brama Maratońska. Sportowy kompleks przy ul. Elbląskiej zajmował początkowo nieco więcej miejsca niż w chwili obecnej. Na uboczu głównego stadionu, funkcjonował stadion lekkoatletyczny.
Dopiero na początku lat 70-tych czarną, żużlową nawierzchnię wymieniono na czerwoną z domieszką mączki kortowej. Dzięki tej wymianie kibice przybywający na mecze Wybrzeża mogli w nieco bardziej komfortowych warunkach oglądać spotkania, zwłaszcza na wirażach. Kolejną modernizację gdański tor przeszedł przed sezonem 1988, wówczas to wymieniono nawierzchnię na białą, granitową. Nawierzchnia ta nieco lepiej znosi niekorzystne warunki atmosferyczne niż jej poprzedniczki.
Również na przełomie XX i XXI wieku na gdańskim obiekcie wiele się działo, tym razem najwięcej na trybunach i wokół nich. Wybudowano od podstaw nowy park maszyn. Do tej pory żużlowcy wyjeżdżali wprost spod arkad Bramy Maratońskiej, teraz park maszyn znajduje się niejako na jej zapleczu. Zmieniono rozkład i wyremontowano pomieszczenia w samej bramie. W kolejnych latach m.in. rozpoczął się proces wymiany drewnianych ławek. Te ostatnie zabiegi zmieniły nieco pojemność stadionu, jednak dostosowały do współczesnych wymogów obowiązujących dla stadionów sportowych. Pojemność stadionu określa się na około 10 000 widzów.
Gdański obiekt był jednym z pierwszych w Polsce stadionem żużlowym ze sztucznym oświetnleniem. Obecne, gruntownie zmodernizowane, praktycznie stworzone od początku spełnia wymogi FIM. W kolejnych latach obiekt przechodził kolejne modernizacje związane głownie z koniecznością dostosowania go do wymagań licencyjnych. Długość toru (liczona po osi toru) wynosi 349 metrów, jest to wartość nieco krótsza niż w momencie, kiedy żużel przenosił się na obecny obiekt. Aktualny rekord toru należy do Australijczyka Darcy'ego Warda, który cztery okrążenia gdańskiego toru pokonał w czasie 61,28 sekund. Rekord ten został ustanowiony 21. sierpnia 2011 roku podczas meczu ligowego LOTOS Wybrzeże Gdańsk - Start Gniezno.
Podstawowe dane:
- długość toru: 349 m
- szerokość toru: 10 m na prostych, 15 m na łukach
- rekord toru: 61,28 s, Darcy Ward
- nawierzchnia: granitowa
- pojemność stadionu: ok. 10 000 osób
Schemat stadionu:
Sprawdź ciekawostki dotyczące stadionu:
» Rekordziści toru
» Jak dojechać?