Najlepsze transfery: Henryk Żyto

20.11.2018, 09:18

Listopad od lat jest gorącym okresem w świecie żużlowym, okienko transferowe zawsze wzbudza ogromne emocje u wszystkich fanów czarnego sportu. Po miesiącach spekulacji działacze w końcu odkrywają karty i poznajemy składy na kolejny sezon. My postanowiliśmy przenieść się nieco w czasie i sprawdzić jak w przeszłości wyglądały transfery w naszym zespole. W pierwszej części cyklu przeanalizujemy naszym zdaniem najbardziej udane ruchy transferowe w historii klubu. Na początek przedstawimy osobę Henryka Żyty leszczynianina dla którego Gdańsk stał się drugim domem.

W sezonach 1962-1964 drużyna Wybrzeża Gdańsk kończyła rozgrywki na piątej pozycji. Kibice zatęsknili za sukcesem odniesionym w 1960 roku kiedy to pod nazwą Legia Gdańsk klub wywalczył srebrny medal ustępując jedynie Stali Rzeszów. Na początku lat 60  o sile drużyny stanowili pochodzący z Gorzowa Marian Kaiser oraz obecny patron naszego stadionu Zbigniew Podlecki. Szczególnie w meczach wyjazdowych brakowało trzeciego solidnie punktującego zawodnika.

W roku 1964 ostatnie miejsce w rozgrywkach zajęła Unia Leszno, wygrywając tylko jedno spotkanie przez cały sezon i spadając tym samym do niższej klasy rozgrywkowej. Po nieudanym sezonie „Byków” swój akces nad morze zgłosił Henryk Żyto, który spędził w Lesznie 12 sezonów. Trzeba podkreślić, że z powodu zawieszenia na początku rozgrywek Żyto wystąpił jedynie w pięciu spotkaniach osiągając średnią 2,087 pkt na bieg. Jego żużlowe CV było naprawdę imponujące do Gdańska przyszedł jako trzykrotny medalista Indywidualnych Mistrzostw Polski (1961 brąz, 1962 srebro, 1963 złoto), Drużynowy Mistrz Świata (1961) oraz dwukrotny uczestnik finałów Indywidualnych Mistrzostw Świata. Oprócz tego wygrał wiele turniejów indywidualnych. Żyto miał także za sobą czas spędzony na Wyspach Brytyjskich w barwach Coventry Bees. Przychodząc do Gdańska miał 29 lat i był zawodnikiem niezwykle doświadczonym o uznanej marce. Bez wątpienia było to jedno z większych wydarzeń tamtego okresu. Ze względu na małą ilość startów w poprzednim roku u progu nowego sezonu forma Żyty pozostawała zagadką. Wątpliwości zostały rozwiane już po pierwszym spotkaniu w którym wychowanek Unii Leszno wywalczył 9+1 punktów będąc drugim najskuteczniejszym zawodnikiem Wybrzeża. Osoba Henryka Żyto była brakującym ogniwem w składzie naszego zespołu. Wraz z Marianem Kaiserem i Zbigniewem Podleckim poprowadził Wybrzeże do trzeciego miejsca na koniec sezonu. W pierwszym roku startów w grodzie Neptuna Żyto wywalczył średnią 1,98 punktu na bieg.. Skuteczniejsi byli tylko wspomniani wcześniej Podlecki i Kaiser.

Przed sezonem 1967 z drużyną pożegnał się Marian Kaiser pomimo straty lidera drużyna zdobyła wicemistrzostwo Polski, bez wątpienia za ojców sukcesu można uznać Podleckiego i Żytę, który zakończył sezon ze średnią 2,21 pkt. Najlepszy pod względem średniej na torach pierwszej ligi w barwach Wybrzeża okazał się dla Żyty sezon 1970 w którym wykręcił 2,39 punktu na bieg. Nie poszło to niestety w parze z wynikiem drużynowym. Wybrzeże Gdańska zakończyło rozgrywki na 7 pozycji i o pozostanie w najwyższej klasie rozgrywkowej musiało rywalizować ze Stalą Rzeszów. Rok później rywalem w barażu o utrzymanie był Włókniarz Częstochowa. Ekipa spod Jasnej Góry okazała się w dwumeczu lepsza o dwa punkty i zajęła nasze miejsce w najwyżej klasie rozgrywkowej na kolejny sezon.

Pomimo spadku Żyto, któremu nadmorski klimat wyraźnie sprzyjał postanowił zostać w Gdańsku. W pierwszym roku na torach drugiej ligi był najskuteczniejszym zawodnikiem zespołu. Cień na sezonie położył wypadek na motorze Zbigniewa Podleckiego w wyniku którego nasz wychowanek doznał urazu kręgosłupa, który zakończył jego karierę.

Wybrzeże powróciło do najwyższej klasy rozgrywkowej w 1975 roku. Henryk Żyto miał wtedy już 39 lat, nie przeszkodziło mu to jednak w tym, aby być najlepszym zawodnikiem drużyny ze średnią 2,34 punktu. Drużyna zajęła ostatnie miejsce w tabeli, ale dzięki powiększeniu ligi zostaliśmy w elicie. Rok później ligowy byt udało utrzymać się po barażu ze Śląskiem Świętochłowice. Liderem drużyny był oczywiście „Pan Henio”, który od niektórych zawodników był już dwa razy starszy. Wiek nie był jednak przeszkodą w osiąganiu znakomitych wyników na torze. Żyto był uwielbiany przez młodszych zawodników, zawsze służył radą w trakcie meczu a przy okazji miał w zanadrzu całą masę historii związanych ze swoją karierą.

Rok później do Gdańska przeszedł Zenon Plech, który z marszu stał się ulubieńcem publiczności  i liderem zespołu. W 1978 roku Żyto był już jeżdżącym trenerem. Wybrzeże powtórzyło sukces z 1967 roku i sięgnęło po srebrny medal. W kolejnych dwóch latach Żyto jeździł coraz mniej aż w reszcie po sezonie 1980 w wieku 44 lat postanowił zakończyć swoją pełną sukcesów trwającą 27 lat karierę.

Henryk Żyto reprezentował barwy Wybrzeża Gdańska nieprzerwanie przez 15 sezonów. W tym czasie wywalczył dla naszej drużyny 1682 punkty i w chwili obecnej jest trzecim najskuteczniejszym żużlowcem w historii klubu. Później przez lata zajmował się szkoleniem. Za swoje osiągnięcia został nagrodzony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Henryk Żyto zmarł 7 marca 2018. Chcąc uczcić pamięć o jednym z najlepszych żużlowców w historii naszego klubu na koniec września odbył się memoriał poświęcony pamięci Henryka Żyto w którym najlepszy okazał się nasz wychowanek Krystian Pieszczek. Impreza ma odbywać się cyklicznie.

Henryk Żyto w barwach Wybrzeża:

Ilość sezonów: 15
Ilość punktów: 1682
Miejsce w klasyfikacji najskuteczniejszych zawodników: 3

Autor: Tomasz Werbel